Dopuszcza się poszczącemu następujących rzeczy:

1. Wchodzenie do wody i nurzanie się w niej w celu wykonania ghusl. Na podstawie hadisu, że Prorok (PZN) wylewał na głowę wodę, gdy pościł, aby ostudzić ciało od żaru i pragnienia. Hadis przekazali Ahmad, Malik, Abu Daud, którego isnad jest poprawny. Jeśli do przełyku dostanie się woda, ale nieumyślnie, to post pozostaje ważnym, a to na podstawie analogii do osoby, która zapomniała, że pości.
2. Czernienie powiek antymonem i zakraplanie oczu, nawet gdyby odczuł smak w przełyku. A to dlatego, że oko nie ma połączenia z wnętrzem ciała. Analogicznie ma się sprawa z zakraplaniem ucha. Inaczej jest, gdy coś dostanie się przez usta lub nos, jest uważane za przerywające post (muftir).
3. Płukanie ust i nosa, ale bez przesady w tych czynnościach. Jeśli przełknie się trochę wody, ale nieumyślnie, nie unieważnia to postu, bo jest to sytuacja analogiczna do sytuacji osoby zapominalskiej.
4. Pocałunki z żoną, jeśli zalicza się do kategorii osób, które są w stanie zapanować nad pożądaniem. Nie ma tutaj różnicy między osobą młodą, a w podeszłym wieku, bo chodzi o zachowanie pożądania w ryzach. Osoba, która zwykle reaguje podnieceniem przy pocałunku, lepiej, aby stroniła (kiraha) od pocałunków . Posłaniec Allaha (PZN) całował swe żony, gdy pościł, co zrelacjonowali Al-Buchari i Muslim. Umar ibn al-Chattab pewnego dnia, gdy pościł, pocałował żonę. W związku z tym udał się do Proroka (PZN) i powiedział: „Dzisiaj dopuściłem się wielkiego grzechu, pocałowałem żonę, gdy pościłem. Prorok spytał: Zastanów się, gdybyś płukał wodą usta, gdy masz post, to co wtedy? Umar odparł: Nic w tym złego. Prorok rzekł: To dlaczego myślisz, że uczyniłeś źle pocałowawszy żonę?”. Relacjonowali Ahmad i Abu Daud.
5. Puszczanie krwi z potylicy (al-hidżama) i innych części ciała (fasd). Prorok (PZN). Puszczał krew, gdy pościł, o czym doniósł Al-Buchari. Jeśli puszczanie krwi osłabia poszczącego, jest niewskazane (makruha).
6. Lewatywa, którą opróżnia się dolny bieg przewodu pokarmowego. Przez lewatywę wprowadza się do ciała lekarstwo, a nie substancje odżywcze, poza tym wprowadzona została, inną drogą niż zwykle przyjmuje się pożywienia i napoje. 
7. Na post nie wpływa unieważniająco to, przed czym trudno się wystrzec: połknięcie śliny, pyłu z powietrza. Poza tym obojętne dla ważności postu jest wąchanie przyjemnych zapachów. Kobieta może z konieczności posmakować przyżądzane jedzenie, po czym wypluć, aby nie dostało się do wnętrza ciała, bo tym spowoduje przerwanie postu.
8. Poszczący może spać w stanie dżanaba, bez względu czym spowodowanym (mokrym snem lub stosunkiem z żoną). Najlepiej wykonać ghusl, przed snem. Aisza i Umma Salama przekazały, że Prorok (PZN) budził się, gdy miał post, będąc dżunub przez stosunek, po czym wykonywał ghusl i pościł. Relacjonowali Al-Buchari i Muslim.
9. Poszczący może posilać się w nocy, aż do brzasku. Jeśli pojawi się brzask, a w ustach będzie miał jedzenie, ma obowiązek je wypluć. Jeśli tak uczyni, jego post jest ważny, jeśli umyślnie przełknie, co miał w ustach, to jego post jest przerwany. Najlepiej, aby porzucił jedzenie na moment przed brzaskiem.